Fotogalerie »» Usergalerie vum Kwitchibo »» standART (Säit: 1)

Ech well eraus...

Lizenz ënnert daer d'Foto steet:
Fräie Gebrauch op der Wikipedia, ënnert der Conditioun datt den Numm vum Auteur ugi g�tt.

Fotograf:
Kwitchibo
Eropgelueden:
18.09.2006
Gekuckt:
36113
Favoriten:
0
Kommentarer:
6

Beliichtungszäit:
6
Blend:
f/5.6
Brennwäit:
6.4 mm
ISO:
200
Blëtz:
Beliichtung:

Gréisst:
1000x750
Späicherplaz:
653 KB
Originaldatum:
17/9/06
Fotoapparat:
Programm:
Objektiv:

Kategorie: Architektur / Stiedt »» Nuetsopnaamen
2. Kategorie: Digital Art »» DRI - Dynamic Range Increase

Extras:
Stativ an keng Angst firun Spiders!!!

Fir anzesetzen: [pg_img=10143]

Kommentar vum Fotograf:

Frei well ech sin esou no drun an awer sin dei metallen Gitteren esou eng zei Affair mmh waat soll ech dan ustellen fir erem dobaussen kennen frei ze sin ...
an dann wees ech jo och net op ech nach schwammen kann no 99 joer Prison...aiaiai Lierwen as net einfach fir keen op der Welt ...

?wer ?wie ?WAS??

[Chronologie vun de Kommentarer emdréinen]

Olivier 18.09.2006 - 17:19

Dess gefällt mer wiekrlech gudd... hai hues de en flotten DRI gemaa... keen rauschen dess ekeir closed_eye

Hues aus enger gaaanz flotter positioun fotografeiert... waat wiekrlech flott ass... hoffen weiderhin sou fotoen vun dir ze gesin...

Knolles 18.09.2006 - 19:54

/removed/

Kwitchibo 18.09.2006 - 22:31

jo den Turm ....mmh ..kann guud sin hun se awer esou eischter gesin...kann awer sin das daat besser keint sin...wee wees ...
thx

Ochiniwa 18.09.2006 - 21:16

Speziell, hun awer relativ laang gebraucht bis ech erkannt hun waat genau et war.. soutz wuel op der Leitung smile

Lo wou ech wees waat et ass... ganz gudd emgesat smile

Nicon07 18.12.2006 - 20:44

Wou war ech dann, datt ech di doten nach net gesin hat? Dat as jo scho bal strofbar, an et as gudd, datt ech net an déng Plaaz komm sin. Mais du bass jo awer och erauskomm do, oder schreifs du all déng Kommentarer aus dem Cachot. Su wéi beim Baudelaire séngem "Le Tasse en prison".
Sur Le Tasse en Prison d’Eugène Delacroix.

Le poète au cachot, débraillé, maladif,
Roulant un manuscrit sous un pied convulsif,
Mesure d’un regard que la terreur enflamme
L’escalier de vertige où s’abîme son âme.

Les rires enivrants dont s’emplit la prison
Vers l’étrange et l’absurde invitent sa raison ;
Le Doute l’environne, et la Peur ridicule,
Hideuse et multiforme, autour de lui circule.

Ce génie enfermé dans un taudis malsain,
Ces grimaces, ces cris, ces spectres dont l’essaim
Tourbillonne, ameuté derrière son oreille,

Ce rêveur que l’horreur de son logis réveille,
Voilà bien ton emblème, Ame aux songes obscurs,
Que le réel étouffe entre ses quatre murs !